DE roadtrip, Yellowstone en mt rushmore

Aan mijn trouwe schaar van blogvolgers… :)

ZOoooo daar zijn we weer, terug van onze roadtrip. En wat voor 1… 2300 mijl 3680 km om precies te zijn.. en dat in 5 dagen.. maar het was het waard en we hebben veel gezien en genoten van alles en elkaar. Op maandag begon onze trip en zijn we ’s morgens weg gereden richting het noord-westen op naar North-Dakota, pff een hele rit voor de boeg, we hadden gepland om die dag north dakota door te rijden en dan te overnachten ergens in Montana.
Vlakbij de grens van montana zit een park genaamd het theodore Roosevelt national park, geen idee wat ik me erbij voor moest stellen maar de wegenkaart vertelde dat het een scenic route is ofwel een route met mooi uitzicht. En zo van het ene op het andere moment zaten we midden tussen de rotsen en veranderde het landschap van vlak naar heuvelig en zelfs rotsachtig en we maken er grappen over.. ik zeg “ik vind dit echt zo’n winnetou landschap” en pa zegt weer “ pas maar op dat old shatterhand straks niet achter die bosjes heen komt”en zo grappen we onze weg door het park.
we belanden later in het plaatsje Glendive Montana en we waren moe van al dat zitten in de auto en besloten daar een Motel op te zoeken. Die heb je hier overal en er zijn ook ketens van.. we proberen het bij 1 maar die zat vol.. op naar de volgende, eentje van super 8 en daar krijgen we dan een kamer, 1 kamer met 2 bedden, Gezellig haha. We hadden geen idee wat we ervan moesten verwachten maar het viel ons mee hoe de kamers eruit zagen. We hebben dan ook de hele verdere week bij super 8 motels geslapen. Tja waarom anders doen als het goed bevalt. ’s Avonds hebben we wat gegeten bij een tentje in de buurt.. wij zoeken en zoeken naar restaurants maar we konden niks vinden. Uiteindelijk bij een soort friettent wat gegeten en de auto naar het motel gebracht.. wat blijkt nou.. zit er naast het motel een grote eetgelegenheid en dat hadden wij dus niet gezien. Daarna gaan we even naar een bar waar het wel gezellig was en we drinken er een aantal. Later naar het motel om even de oogjes dicht te doen en dan zit dag 1 er al weer op.
Op Dinsdag ontbijten we even in het motel want dat was tot onze verbazing inbegrepen in de prijs, een paar broodjes in de rooster en daar gaat de reis weer heen. Ik had van tevoren al een route uitgestippeld en die dag zouden we door een pas rijden op ongeveer 11000 foot ofwel 3,6 km boven zeeniveau. We reden eerst weer een stuk freeway en later gingen we naar de betreffende route. We zagen in de verte de bergen en ze kwamen steeds dichterbij, uiteindelijk door het laatste dorpje voordat we de bergen in moesten en toen kwamen we er achter dat die pas door de bergen nog gesloten was.. wij balen dus maarja. Gauw een andere route uitgezocht die achter de pas uitkwam en we rijden als het ware om die bergen heen. Uiteindelijk kwamen we op de weg terecht die ons achter die pas zou brengen. We rijden de weg op en zien opeens dat ie wel met 10% helling stijgt en helemaal naar boven kronkelt.. oei als dat maar goed komt. Gelukkig hebben we een nogal grote auto met een even grote motor erin dus dat komt vast goed. Met een vaartje van 50 km/u baant de zware Ford zich een weg naar boven waar we dan op een gegeven moment boven op de berg staan. God wat een uitzicht dat we toen hadden en we keken over de bergen en zagen in de verte de kronkelweg die weer naar beneden ging. We stoppen even om een paar plaatjes te schieten en bewonderen het prachtige verbluffende landschap. Ook snappen we nu waarom ze dit gebied de windy Mountains noemen. Allemachtig wat een wind dat er daar stond zeg. Ja nu staan we wel leuk boven maar we moeten ook nog naar beneden. Voorzichtig naar beneden en al kronkelend staan we 30 minuten later in het dal en vervolgen we onze weg. Er staat opeens een bord met “road closed” en we vragen ons af of dat echt het geval is. Maar we rijden toch door en even later zien we plotseling sneeuw langs de kant van de weg en het wordt als maar meer. Zelfs zo erg dat er later gewoon meer dan een meter sneeuw langs de kant van de weg ligt. Stug als we zijn zet ik de 4 wiel aandrijving maar aan voor het geval dat.. ingesneeuwde auto’s zien we her en der die dus overvallen zijn door hevige sneeuwval. Maar dan gelukkig na ongeveer 20 spannende minuten komen we aan in Cook city een plaatse op 7600 foot hoogte midden tussen de bergen. Gelukkig maar want door berg op en af slurpt de Ford aardig wat Benzine op. Gelukkig was er ook een motel aanwezig waardoor we ook weer van een slaapplek voorzien waren. We zoeken weer een restaurantje op en eten daar wat en drinken een paar pilsjes, er waren niet veel dingen los omdat het dus nog winter was daar. De motel medewerker verteld ons dat ze de dag ervoor die weg pas weer vrij hadden gemaakt. Hadden wij even geluk! Ook moesten we geen zoetigheden in de auto laten liggen omdat er daar soms grizzly beren gesignaleerd waren en ja die staan niet echt bekend omdat ze zo vriendelijk zijn. ’s Avonds liggen we al op tijd in bed omdat er weinig te doen was.. wat een dag en wat een omgeving.. niet te vatten gewoon en dat er in mei gewoon een meter sneeuw ligt. Wat apart!
Cook city ligt gelukkig maar 5 minuten van Yellowstone af en na het ontbijt gaan we naar het beroemde yellowstone park, we zijn het park amper in en ik zie bij een beekje een grote eland staan.. bot op de rem en achteruit met die kar want dat moet even op de foto natuurlijk. Later zien we ook nog Buffels, herten, bokken, andere elanden en nog veel meer. Onze hoop was natuurlijk ook om een grizzly beer te zien. En na een paar uur door rijden door het park zagen we dan een echte beer. Indrukwekkend om zo’n beest dan in het wild te zien en we maken uiteraard foto’s en zetten yogi even op de film. Later rijden we verder om de old Faithfull geiser te bekijken. Gelukkig hoeven we niet al te lang te wachten voordat de geiser het water ongeveer een meter of 20 de lucht in spuit. Je kunt in het hele park her en der van die dingen vinden en van die borrelende vijvertjes…zie zien er nogal chemisch uit en stinken naar rotte eieren. Ook bezoeken we een infocentrum over het park en we komen erachter dat van de 6 in of uitgangen van het park er maar 2 los zijn. Dus moesten we weer onze route veranderen. We rijden weer terug en gaan door de uitgang in het noorden het park uit. Het park is echt een aanrader voor de gelukkigen onder ons die ooit USA gaan bezoeken. Het zit tussen de bergen en bekijk gewoon de foto’s want het is niet uit te leggen hoe mooi het is.
Later zitten we weer op de grote freeway en gaan we richting south dakota. We overnachten in het plaatsje Culumbus waar we ook uiteraard weer een restaurant bezoeken. We konden geen leuke bar vinden dus namen we maar een aantal biertjes mee naar de kamer waar we gezellig hebben gekaart. Via internet een geheime zender erop en zo lijkt het net of je gewoon lekker thuis zit te kaarten met elkaar. Door al die gezelligheid vergeten we de tijd een beetje en wordt het vrij laat. Gelukkig hebben we vakantie haha. Donderdag ochtend vervolgen we onze trip weer na uiteraard weer een stevig ontbijtje gehad te hebben. En we gaan richting south dakota naar het gebied “the black hills” waar o.a Mount rushmore en crazy horse zich bevinden. We dachten er met de middag te zijn maar we hadden ons kats op de afstand verkeken en we waren daarom pas om 5 uur in the black hills. Ook hier weer een werkelijk prachtige omgeving en je krijgt ook een beetje zo’n cowboy gevoel. Grote bergen en rotsen en ook hier weer een aantal foto’s van gemaakt.
We komen aan bij Crazy horse en zien de betreffende berg, maar echt iets herkennen kunnen we nog niet. We gaan door een poortje waar je entree moet betalen en rijden het terrein op. Dan herkennen we het gezicht op de rots. Even ter info: Crazy Horse was een indianen opperhoofd van de ja daar komt ie Oglala lakota indianen. En ter nagedachtenis aan alle indianen zijn ze nu al 50 jaar bezig met dit monument. Indrukwekkend om te zien hoe groot het geheel is en er is ook een heus indianen museum bij. Alles wordt gerund door 1 familie die ook het monument bouwt. Ze betalen alles van de entree die mensen betalen en van de opbrengst van de verkopen. Wat een karwei als je ziet hoe die rots er eerst uit zag. Daarna rijden we door naar het wereld bekende Mount rushmore, we zitten allemaal opgewonden in de auto te kijken of we al wat zien en dan plots zien we die hoofden… sjonge wat een gaaf gezicht als je dan die koppen in het echt ziet. We maken er uiteraard gave foto’s en bekijken al dit moois toch eens goed. Een jaar of 13 hebben ze over dit kunstwerk gedaan, ze zijn dit ooit begonnen om tourisme in de regio te promoten. En dat is ze aardig gelukt, naast het kunstwerk zelf is het prachtig aangelegd en er is een heuse parkeergarage, gelukkig kunnen we de auto mooi vooraan parkeren haha.
Na al deze pracht en praal rijden we naar Rapid city 20 mijl verderop om daar een motel te zoeken voor de laatste nacht. We vinden weer een super8 en de motel medewerker geeft ons tips voor goede eet tenten want ook aan de innerlijke mens wordt deze reis (te) goed gedacht.
We gaan lekker eten bij een restaurant en drinken er een paar na. We maken het niet al te laat omdat we vrijdag terug willen rijden naar Millerville. We vertrekken daarom ook eerder dan de dagen voorheen en zijn dan op vrijdag rond half 8 vlakbij huis waar we wat eten. Zoo 620 mijl gereden op 1 dag.. gelukkig kun je in Amerika goed opschieten op de snelwegen. We zijn allemaal blij dat we er weer zijn maar wat een week en wat hebben we veel moois gezien.. dit vergeten we allemaal nooit weer! ’s Avonds gaan we gezellig naar de bar in het dorp en vertellen we onze belevenissen aan de lokale bewoners die ook kennis maken met pa ma en Stephanie. Ze komen bij ons aan tafel zitten en het was dan ook erg gezellig. Pa en ma en Stephanie zijn nog steeds verrast over hoe vriendelijk de mensen hier zijn. We gaan zo rond 1 uur weer naar huis want zaterdag willen we naar een veiling in de buurt toe. Zoals al gezegd hadden we dus het plan om naar een veiling te gaan in brandon, hier veilen ze van alles, van fietsen tot grasmaaiers en van boten tot geweren. Wij hadden dat nog nooit gezien hoe ze dat doen. Elk voorwerp krijgt een veiling nummer en die noemen ze dan op als het geveild wordt. Ze praten dan haast onverstaanbaar snel maar dat zal er wel bij horen want dat schijnt normaal te zijn. Later rijden we door naar Alexandria om daar een beetje inkopen te doen omdat we de hele week op sjouw zijn geweest, ik neem pa , ma en Stephanie ook mee naar de Fleet farm, een winkel waar je zowat alles kunt kopen, kleding, schoenen, complete grasmaaiers, visspullen, jachtspullen en je kunt het zo gek niet bedenken. Je kunt hier ook gewoon revolvers en geweren in de winkel kopen en dat vinden we toch wel een beetje gek.
Toen we later in de middag thuis waren gingen pa en ma lekker relaxen en ik neem Stephanie mee om haar eens in die grote auto te laten rijden, zo moeilijk is dat niet en dus scheurt ze er zo van door..we rijden naar de zaak. Ik heb namelijk een leuk ritje met de quad gepland, we pompen de banden even op en we scheuren even fijn een uurtje door de natuur en over de grote zandpaden. Ook hier heeft Stephanie even rijles op gehad…. Nu de harley nog haha.
’s Avonds doen we even lekker iets op de bbq en maken we ons klaar om naar de bar te gaan. We zitten later weer gezellig aan tafel en plotseling komt Tom, de andere Nederlander uit brandon binnen. Hij maakt kennis met pa en ma en ze praten over van de verschillen tussen hier en thuis en Tom verteld wat over zijn verhalen in canada waar hij ooit -74 mee maakte. Ook komen er weer een paar locale bewoners bij en 1 paar nodigt ons uit om zondag even bij hun te komen kijken naar een groot Adelaars nest wat op hun grond in een hoge boom zit.
Nou dat slaat ons pa die grote natuurliefhebber natuurlijk niet af. We gaan zo rond 1 uur weer naar huis. Zondag slapen we lekker uit en doen we net waar we zin aan hebben. In de middag verveelden we ons en ik kreeg het idee om even naar de peak te gaan, dat is 1 van de hoogste punten in minnesota en slechts 10 min rijden van hier. Op de weg daarheen staat een groot Maria beeld langs de weg, deze is hier neer gezet doordat een man die kanker had geld had geschonken aan de kerk omdat zijn familie op zijn geld uit was. We kijken hier even en gaan weer verder. We lopen naar de peak wat nogal een hele inspanning was, en het uitzicht is werkelijk prachtig… dat had ik ook niet gedacht omdat ik er ook nog nooit eerder geweest was. Daarna rijden we dus naar het stel dat ons uitnodigde, Doug en Debby Schaffer. Ze wonen tussen 2 meren in en hebben dus ook een boot, ze nodigen ons uit voor een rondje op het meer. Dit doen ze wel vaker en ze hadden al van alles voorbereid, koelbox met drankjes en een mand vol snacks en daar gaat het heen. Het zonnetje komt er ook nog door en we zitten lekker te genieten. Ze vertellen van alles over het meer en over de mensen en over de natuur in en rond het meer. Erg interessant allemaal. Pa ziet opeens 1 van de Adelaars in een boom zitten en Doug vaart richting de adelaar, we komen er erg dichtbij en ik kan een paar mooie foto’s maken van dit imposante dier. Spanwijdtes van 2 meter en meer zijn niet zeldzaam bij deze dieren. Later varen we terug en gaan we met een grote auto naar het bos waar de adelaar zijn nest heeft. Wat maakt zo’n dier een groot nest, die gebruiken ze dan ook elk jaar weer. Moeder adelaar vliegt rond de boom en maakt geluiden omdat ze uiteraard niet gecharmeerd was van ons bezoek. We willen haar dan ook niet bang maken en gaan dan na een paar foto’s en even filmen weer weg. We kletsen nog even en dan zo rond 8 uur weer naar huis. Wat spontaan dat die mensen dat zo doen en vreemde lui van alles laten zien en meenemen op de boot enzo.. onvoorstelbaar. ’s Avonds gaan we nog even een potje kaarten en dan naar bed voor de laatste paar dagen en dan zit de reis van pa ma en Stephanie er donderdag alweer op.

Zo nu zijn jullie het lezen vast wel zat haha maarja als je wat meemaakt moet je ook een lang verslag schrijven. Volgende zal wel niet zo lang worden denk ik.

Nou vele groetjes van ons en geniet van de foto’s!!