De reis en de eerste dagen!!

Vrijdag 03 feb.


Na dus de vele maanden voorbereiding en het regelwerk is het dan zo ver, de dag van vertrek. Van mijn zussen en schoonfamilie heb ik donderdag avond al afscheid genomen om zo een emotioneel afscheid op de betreffende vrijdag ochtend te vermijden. Alhoewel ze toch vrijdag ochtend nog even kwamen om een laatste knuffel te geven. Tja 5 maand en 3 weken is toch een hele poos! Maargoed het moment van vertrek was dus aangebroken en na de laatste nacht in mijn eigen bed moesten we er om 5 uur uit omdat we de trein moesten hebben van .6:18.
Bij het station heb ik afscheid genomen van m’n meisie en mijn good old folks. Toch wel ff slikken….. maar gauw doorlopen om in te stappen en nog snel ff een keer zwaaien.
Gelukkig hoefde ik niet alleen te reizen, Siebolt de vader van Bas Nijland (eigenaar van JB tractors) en Berd gingen ook mee richting Amerika.
De treinreis ging daarom erg snel, we konden mooi een beetje met elkaar praten over van alles en nogwat. Eenmaal op schiphol moesten we zorgen dat we direct die zware koffers kwijt raakten en dat we door de douane waren. Mijn koffer was uiteraard weer te zwaar waardoor ik € 75,- moest bijbetalen.. de Boeven!! Maargoed we waren de koffer kwijt en zijn door de douane gegaan. Eenmaal bij de gate bleek dat de vlucht in plaats van om 10:15 pas om 13:00 zou vertrekken. Dit zou komen door een birdstrike ofwel een vogel die ongemakkelijk contact maakt met het vliegtuig ;) Toen zijn maar even gaan zitten en hebben we een lekker bakkie koffie genomen met een Appel gebakje… ja nu kan het nog. Om 11:25 zijn we door de security controle gegaan en zaten we in de gate.. nog langer wachten… want er was weer iets met het vliegtuig. Eenmaal in het vliegtuig moesten we 2 uur wachten voordat er beweging in het vliegtuig kwam, dit door de sneeuw die gevallen was.. zie foto! Door deze zelfde sneeuw zat dus ook het vliegtuig compleet onder de sneeuw, wat in de lucht nogal voor problemen kan zorgen. En aangezien ze niet graag zo’n risico nemen kreeg het vliegtuig eerst een douche met speciaal anti-vries spul zodat alles niet bevroor.
Dit alles resulteerde in een vertraging van 5 uur. En toen moest de vlucht nog beginnen… die duurde ongeveer 9 uur. Voornamelijk heb ik deze vlucht boekjes zitten lezen.. zie foto! Vanwege het lezen van de kroegtijger krant had ik er nog wel lol in. Gelukkig kun je ook films kijken en muziek luisteren in het vliegtuig. We kregen nog een maaltijd en later nog een broodje dus dik voor mekaar zo! Uiteindelijk stonden we dan op Amerikaanse bodem om 18:00 lokale tijd. Toen was het in Nederland al 01:00. We gingen het vliegtuig uit en moesten toen richting de customs ofwel douane. We liepen door een lange rechte gang en daar zag ik de eerste Amerikaanse vrouwelijke douane beambte tijdens mijn trip… uiteraard zwaar onaantrekkelijk.. en neem dan dat zwaar erg letterlijk ;)
Bij de douane stonden lange rijen. Een aantal rijen voor inwoners en een aantal rijen voor visitors waar ik doorheen moest. Geen probleem aangezien ik de zaakjes prima voor elkaar had, maar Berd werd aangehouden en kreeg een privé behandeling. Gezien het feit dat Berd zijn engelse vocabulaire nogal wat te wensen overlaat kreeg hij het spaans….. amerikaans benauwd. Gelukkig mocht hij wel door en konden de 3 wijzen uit het oosten hun reis vervolgen. Siebolt blijft maar ongeveer een week en daarom heeft hij een auto gehuurd. Hij had de beschikking over een dodge zie foto. In deze zelfde garage aanschouw ik de eerste Amerikaanse auto’s.. pff toch wel andere koek dan bij ons. Terwijl bij ons de een na de andere zuinige wegenbelastingvrije auto wordt afgeleverd staat deze garage vol met blinkende auto’s waarvan het merendeel over een motor beschikt die een behoorlijke draaikolk in de tank kan veroorzaken. Inmiddels is het 19:30 en we rijden de garage uit om de highway op te rijden. Het is een drukte van jewelste op de 3 baans weg en werkelijk overal staan reclame borden. Grote Amerikaanse trucks zien we rijden en ik kijk mijn ogen uit. We komen aan de rand van Minneapolis en Siebolt krijgt het idee om ergens iets te eten te halen of om mee te nemen. Nu staat Amerika bekend om zijn vele inwoners met overgewicht en het stikt er dan ook van de fastfood ketens. Ik heb ze allemaal al gezien tijdens mijn ritje van 2 ½ uur. Wendys, mc donalds, burger king, KFC, Taco bell, subway, etc. Mijn eerste amerikaanse eten wordt dan uiteindelijk een stuk kip van de KFC. Daar kwamen we binnen en het leek mij dat de meeste gerechten door het personeel zelf worden geproefd, tenminste zo’n figuur hadden ze in elk geval wel. Pff daar mag je zowat wel extra brede gangpaden voor hebben.
Eenmaal uitgegeten vervolgden we onze reis. We waren inmiddels al aardig lang onderweg en ik kon mijn ogen niet meer los houden. Een uurtje slapen doet wonderen haha. Toen ik weer wakker was zag ik dat we op de interstate 94 zaten en dat we bijna bij Alexandria waren. Vanaf hier is het nog 20 minuten naar Millerville, dat had ik al op google maps opgezocht.
Dus de ogen maar weer goed open houden om de omgeving te bekijken, voordat je in millerville komt moet je eerst door Brandon, een dorp met 500 inwoners. Hier zie je de typische Amerikaanse huizen en grote pick-up trucks voor de deur staan.
Uiteindelijk belanden we in Millerville waar we direct naar JB tractors rijden omdat Bas en Anneke hier bij de zaak wonen. Ze bleken niet thuis te zijn waardoor ze dus wel in de liquor store MOESTEN zitten haha. Deze was op steenworp afstand van hun huis af te vinden. Hier troffen we een aardig volle parkeerplaats aan wat wel opvallend was omdat Millerville slechts 105 inwoners telt. Maar gauw naar binnen en daar troffen we Bas en Anneke wel aan. Het Cafe zat aardig vol met locals. Ofwel mensen uit het dorp en het blijkt vrij normaal dat ze op vrijdag na het werk naar de kroeg gaan. Het merendeel liep ook in de werk kleren rond en zagen er allemaal erg verzorgd uit… (Ahum)
Aangezien ik hier nog wel even blijf heb ik me direct voorgesteld aan de café beheerster.
We gingen even lekker zitten en na de lange reis van ongeveer 22 uur kregen we dan ons zuur verdiende eerste pilsje. Ik vind het allemaal maar wat geweldig, het land, de taal, de auto’s en de mensen. Trouwens het beeld dat je hebt van de plaatselijke boeren bevolking…. Spijkerbroek, ongeschoren, vies petje, jas vol met olievlekken en dergelijke….. dat klopt precies. Typisch amerikaans, ook het platte Amerikaanse accent vind ik super gaaf om naar te luisteren. Terwijl we daar zo zitten komt in één keer het nummer glory days van Bruce springsteen uit de jukebox en ik krijg spontaan de kriebels. In holland luisteren we ook vaak naar deze muziek en dan heb je het soms zo over amerika enzo…. Maar nu zit ik hier zelf.. echt appart!!
Even later komt er een man naast me zitten en vraagt wie we zijn en wat we doen.. ik moest erg mijn best doen om het te verstaan want achteraf bleek dat hij al vanaf 7 uur in de kroeg zat en cola-rum dronk Daarnaast sliste hij ook erg en ze hebben hier een beetje een dialect. Probeer je eens voor te stellen hoe dat klinkt…… inderdaad ja.
Hij legde direct zijn levensverhaal op tafel en was erg trots dat hij opa was. Hij leek mij echter in de 30 te zijn en ik vroeg hem hoe oud hij was, hij bleek 38 te zijn. Tja met als je met die leeftijd al opa bent heb je met recht iets om trots op te zijn niet?
Enfin later strompelt hij weer naar de bar om daar tegen iemand aan te hangen.. mooi! Zijn wij er in elk geval vanaf.
Reis vriend Berd heeft direct al sjans en heeft direct iemand op schoot waarvan hijzelf niet zo gecharmeerd was. Adverteren doet verkopen zeggen ze wel eens, dat had deze vrouw ook gehoord. Haar boezem was zowat van een kilometer afstand te zien, maar of je deze boezem wilt zien is maar de vraag.
Om 12 uur hebben we de handdoek in de ring gegooid en gingen we naar het huisje waar we verblijven. Het ligt aan het meer, ze noemen het dan ook “the lake house”. Voorzien van alle gemakken zoals wasmachine en vaatwasser, oven etc. een verblijf waar de plaatselijke bevolking jaloers op kan zijn.
De volgende dag word ik om 07:30 redelijk uitgerust wakker en na een douche en ontbijt voel ik me weer fit.
Er staat een Ford Exploren met een 5.7 V8 voor de deur die we mogen gebruiken. En dat is hier niks bijzonders. Een jongen van mijn leeftijd heeft een giga pick-up van 2011, gefinancierd natuurlijk…. Tja als je het leuk vind om voor een auto krom te liggen moet je dat fijn zelf weten niet?
We gaan om 08:45 naar JB toe om de zaak te bekijken en de nieuwe werkplaats te bewonderen. Superstrak allemaal, maar de nieuwe werkplaats moet nog in gebruik worden genomen. En er staat dan ook nog niks in. Dit moet er de komende week of weken in komen. Hier zit dan ook nog wel wat werk in. We maken kennis met het personeel wat bij JB werkt. Het merendeel zijn locals en typische amerikanen. Sweater, baseball cap, en gymschoenen. Eentje hiervan rijd in netjes gepoetste pickup rond die in Nederland glansrijk door de APK zou komen. Later deze dag gaan we naar Alexandria om inkopen te doen. Ik val gelijk met de neus in de boter omdat Bas zondag jarig is en omdat de superbowl dan plaatsvind. De superbowl is de finale van american football. We bezoeken de Wallmart en nog een andere supermarkt. Onvoorstelbaar wat groot allemaal, de winkels zelf, maar ook de producten. Een schap van 30 meter lang vol met alleen maar 50 soorten pizzas en zo staan de schappen rij aan rij. Elk product hebben ze wel 30 varianten van en je raakt de weg dan ook volledig kwijt. We halen een stuk of wat halve liters grolsch en een doos Budweiser. Voor zondag worden er Ribeye steaks gehaald. Tsjonge zeg wat een enorme lappen vlees. Terwijl we weer naar huis gaan zit ik in de auto na te denken over alles. Echt niks is hetzelfde als thuis. Het landschap hier is overwegend akkerbouw grond, en is heuvelig. Verder zijn er overal meren. De staat wordt dan ook land of 10000 lakes genoemd. Op de bevroren meren staan veel kleine huisjes waar mensen in zitten the Ice fishen. Ofwel een lekker potje hengelen, de jongens die vaak bij kottink zitten denken bij hengelen toch aan iets anders….. maar dit schijnen ze ook wel te doen in de huisjes.
’s Avonds gaan we uit eten bij een eettent in de buurt. The Peek supper club is de Toko waar we een hapje nuttigen. Uit eten wordt in Amerika veel gedaan en is dan ook niet zo duur als in Nederland, wat opvalt is dat de restaurants niet zo gezellig aangekleed zijn. Dit omdat de amerikanen zo vaak uit eten gaan dat ze gewoon snel wat eten en dan direct weer weg gaan.
En portie Smoked Ribs proberen ofwel spareribs die gerookt zijn. Bijzondere smaak maar wel lekker! Na het eten gaan we terug naar de Lake house waar we nog een paar biertjes drinken maar niet al te laat in bed belanden omdat de zondag die volgt een zware zou worden.
Zondag ben ik al om half 9 uit bed en zit dan ff naar BVN te kijken waar het Nederlandse nieuws op is. Zijn we weer ff op de hoogte van het nieuws in Holland. Even later maar even over het bevroren meer gelopen om de omgeving een beetje te verkennen en om een paar foto’s te maken. De locals rijden hier gewoon met de auto over het meer wat wel gek is om te zien in het begin.
Om 12 uur zouden Bas en Anneke komen voor de verjaardag van Bas, gauw ff de stofzuiger erdoor… laat het volk maar komen ;)
Anneke had ouderwetse groentesoep gemaakt, dat kennen die amerikanen hier niet!
Bas en Anneke hadden ook een paar vrienden uitgenodigd, Pam en Wally en George en jermaine. Die namen allerlei typisch Amerikaanse hapjes mee zoals jerkey, gerookt en gedroogd hertenvlees, en een soort worst ook gemaakt van hertenvlees. De bevolking hier jaagt veel en daarom hebben ze dus veel van dit soort dingen. Wel ff geproefd maar moet zeggen dat het goed te eten was. Bij een verjaardag hoort natuurlijk ook een taart, deze kreeg Bas dan ook met bijbehorende kaarsjes. We dronken later gezellig een biertje en om 17:30 begon de superbowl, ik heb er wel naar gekeken maar snapte er geen zak van. Tijdens de superbowl zijn er heel vaak reclames op, deze schijnen 3,4miln $ te kosten per minuut. En ze zijn overwegend erg grappig, de fabrikanten hebben een soort wedstrijd om de grappigste commercial. Wij hadden met de vader van Bas zaterdag al ribeye gehaald en deze moesten ook nog op de grill. Poe!! Dat grillen hoef je de Nijlandjes niet te leren zeg. Ik heb bij menig restaurant minder goed gegeten.
’s Avonds hebben we nog ff gezellig bij elkaar gezeten en dronken we nog een paar biertjes, trouwens bier hebben ze hier in vele soorten. Budweiser is een grote en dat biertje smaakt wel fijn, echter de MGD ofwel miller genuine draft vind ik persoonlijk lekkerder.
Die avond maar niet zo laat naar bed want de volgende dag moest er om 7 uur alweer gewerkt worden. Van het bedrijf enzo maak ik nog wel foto’s deze week zodat jullie een beetje weten waar ik zit en wat ik daar doe. Ook van de omgeving en dergelijke komen er nog wel foto’s op te staan.

Verdere rand informatie…
Tijdsverschil, dat is 7 uur later. Dus als het in Nederland 7 uur ’s avonds is, dan is het hier 12 uur in de middag.
Sms-en is vrij duur en daarom kunnen jullie beter mailen alhoewel ik er in het begin aardig wat moet beantwoorden. Dus sorry als het iets langer duurt…
Nou het volgende verslagje zal volgend weekend waarschijnlijk komen, dan vertel ik hoe de week ging en wat ik gedaan heb zoal. Bedankt voor al jullie lieve mailtjes.. dat is echt tof als je hier in zo’n vreemde wereld zit.

Groeten en take care!!! Bye bye.